De wedstrijd van vorige week ligt nog vers in het geheugen. We zijn door de Cobu Boy’s weer met beide benen op de grond gezet. Geen euforische stemming meer maar keiharde realiteit.
Hoewel we allemaal een ander gevoel hebben overgehouden aan die wedstrijd was het doel voor de toekomst voor iedereen hetzelfde. De volgende wedstrijd moest gewoon weer gewonnen worden.Ondanks het wat gure herfstweer waren we afgelopen dinsdag maar liefst 11 mensen op de training.Dat we vol aan de bak moesten was dus voor iedereen duidelijk.
Volgens de statistieken kon deze wedstrijd alle kanten op en voorspelde www.teamlink.nl ons een winstpercentage van 56% tegen de bezoekers uit Soesterberg.

Voor het eerst dit seizoen begonnen we niet goed aan de wedstrijd. Hoewel we ons eigen spel wilde spelen, werd er ons geen meter ruimte gegeven om maar enigszins op te kunnen bouwen.
Een aanval begint al in de verdediging maar daar was weinig sprake van. We probeerde goed over te spelen maar helaas wilde het maar niet lukken en stonden we in de beginfase erg onder druk. Er werd al snel duidelijk dat het Vliegdorp hun derde overwinning op rij wilde halen. Het was dan ook aan de Posthoorn om hier een antwoord op te geven. Vanwege het ontbreken van onze laatste man Martijn, was het de eer aan Mark om deze positie in te vullen. Hoewel we erg onder druk stonden was het toch Dennis die de Posthoorn op de 1-0 bracht. Door een vermeende overtreding op het middenveld was iedereen van het Vliegdorp in veronderstelling dat er werd gefloten maar de goed fluitende Jan van Delft zag dat puur de bal werd gespeeld en het spel mocht door. Dennis profiteerde door deze situatie, liep op de keeper af en ronde mooi af. Lang mochten we niet genieten van de voorsprong en door verkeerd uitverdedigingen werd net door een schot buiten de 16 de stand op 1-1 gebracht. Het werd al snel duidelijk dat dit voor de neutrale toeschouwer wel eens een hele leuke wedstrijd zou kunnen worden. De druk van het Vliegdorp bleef en de Posthoorn probeerde zo goed en kwaad als het ging zijn eigen spel te spelen door veel te tikken en op zoek naar de vrije man. Door verkeerd uitkomen van de keeper van het Vliegdorp en een miscommunicatie in hun verdediging was het Mike die buiten de 16 voor open goal de 2-1 binnen prikte. Dat hij zich wilde bewijzen na zijn optreden van vorige week werd wel duidelijk. Het spel golfde op en neer. Waar het Vliegdorp druk bleef zetten was het voor de Posthoorn hopen en vechten voor wat het waard is en daar zijn af en toe wel wat overtredingen voor nodig. Zo ook randje 16 buiten het strafschopgebied. Een eerder vrije trap voor de tegenstander ging hoog over, maar deze wisten ze mooi om de muur achter Ronald te krijgen zodat de stand weer op
2-2 stond. De beurt was weer aan de Posthoorn. Hoewel Marten vorige week nog middenvelder was, waren we het er als collectief over eens dat hij voorin zijn gewicht in goud meer dan waard is. Zo bleek dan ook 10 minuten voor rust. Een mooie actie vooraf en met een diagonaal schot in de verre hoek liet hij de keeper kansloos en noteerde een 3-2 wat tevens een ruststand betekende.
Dat de winst al veilig gesteld zou zijn was een utopie en we moesten dan ook de tweede helft vol aan de bak om de drie punten op de bokkeduinen te houden. Helaas vielen we deze wedstrijd in onze oude patroon en zaten we veel op elkaar te zeuren. Al was het opbouwende kritiek, we konden weinig van elkaar hebben. We waren er in de rust dan ook over eens dat kritiek altijd opbouwend is en de neuzen werden ook weer dezelfde kant op gezet.
Ook in de tweede helft bleef de druk van het Vliegdorp aanwezig. Het duurde dan ook niet lang dat de 3-3 werd bereikt. Door goed te combineren uit een counter, werd de bal teruggelegd op rand 16 waar de aanvaller van het Vliegdorp mooi ( dat moet gezegd worden) de bal in de hoek plaatste. De Posthoorn kreeg steeds meer grip op de wedstrijd en het werd een echte slag om wie de langste adem zou hebben. De druk van het Vliegdorp werd minder en vanuit achterin kwam er ruimte om goed op te bouwen. Helaas hadden we ook deze wedstrijd teveel kansen nodig zodat we verzuimeden afstand te nemen van de tegenstander. Het was dan ook het Vliegdorp die zorgde voor de 3-4 en wél hun kansen benutten. Vanuit een moeilijke hoek kwam het schot tussen de benen van Ronald zodat we voor het eerst deze wedstrijd tegen een achterstand aan keken. De druk werd minder en minder zodat wij voor het eerst deze wedstrijd aan ons spel kwamen. Goed opbouwen en de druk naar voren houden. De aanval van het vliegdorp had hun kruit redelijk verschoten zodat we achterin het redelijk op orde hadden. Hierbij mag ook gezegd worden dat we achterin gevochten hebben als leeuwen en voor elkaar gevochten hebben. Ook het vliegdorp had wat overtredingen nodig en op 20 meter schuin voor de goal was het Dennis die een poging mocht wagen. Na een mooie harde voorzet was het Marten die goed voor zijn man kwam en de gelijkmaker tegen de touwen knalde. Helaas waren er nog een aantal kansen voor onder ander Roy en ook voor het Vliegdorp maar die werden niet verzilverd zodat deze veldslag in 4-4 eindigde. Als laatste wil ik dan nog even Paul genoemd hebben, omdat hij anders weer teleurgesteld is als hij niet in het verslag wordt genoemd.

Als man of the match vond ik Dennis Veenvliet er echt uitspringen. Hij coachte goed, hielp goed verdedigen, scoorde en gaf een assist. Dennis, weet jij meer stemmen aan je te binden?
We zullen zien. Heren, tot dinsdag. Daarna een interlandweekend en dan vlammen tegen en in Spakenburg. Dat we in het rood spelen kan nog wel eens voor vuur zorgen!
Groeten, Hugo’o