Het beloofde een mooie dag te worden vandaag. De omstandigheden waren ideaal.
Een mooie lentezon, een veld waar menig Engels terreinknecht jaloers op zou zijn en een goede tegenstander.
De uitwedstrijd tegen deze jonge honden stond bij iedereen vers in het geheugen. Waar we met 2-0 achterstonden in de rust, gingen we met 2-4 van het veld af. Hoe we toen speelde, konden we de hele wereld aan.. Maar ja, dat was toen...
De wedstrijd stond onder leiding van de door inmiddels onder mythische proporties uitgegroeide Mario. ( de broer van Luigi )
Hij is te vergelijken met Kaiser Soze uit The usual suspects. Iedereen had het over hem maar aan zijn bestaan werd door vele getwijfeld.
De wedstrijd begon goed voor de Posthoorn. Er werd goed gecombineerd en de tegenstander werd constant onder druk gehouden.
De enige mogelijkheid voor Waterwijk was om de lange bal te hanteren maar stichtte weinig gevaar voor de goedstaande verdediging.
Door de druk naar voren kwam het tot tal van mogelijkheden en na een eerder schot van Marten op de paal kwamen we geheel terecht op de 1-0.
Met doordrukken en op zoek naar meer, faalde sommige van ons in de afwerking zodat we de tegenstander hoop bleven geven op meer.
Kansen die gemist werden zal ik niet teveel worden aan vuil maken maar ze hadden erin gemogen!
Maar ook de verdediging gaat helaas niet vrij uit. Halverwege de eerste helft werd na een zoveelste lange bal dit helaas niet goed weggewerkt zodat Waterwijk met een ware kanonskogel diagonaal de 1-1 liet aantekenen. Dit geheel tegen de verhouding in overigens.
De rest van de eerste helft leverde weinig kansen op. We beleven goed voetballen en hopen en werken op meer. We hadden er recht op tenslotte en hadden het volste vertrouwen dat in de tweede helft alles goed zou komen.
De tweede helft golfde op en neer. Waar wij het moesten hebben van ons collectief en overspelen, was de kracht van waterwijk om via hun snelle spitsen te counteren.
Maar ook in de tweede helft stond de verdediging als een huis zodat er weinig werd weggegeven.
Helaas bleek ook in deze wedstrijd dat het geluk wederom niet aan onze zijde was want de bal wilde er maar niet in zodat de wedstrijd eindigde in 1-1.
Gezien het wedstrijbeeld niet geheel terecht, maar als je ze zelf niet maakt houdt het al snel op. Toch met z'n allen lekker gespeeld en zonder gemopper en gezeik op de scheids. En dat is in mijn ogen meer waard dan die drie punten.
P.S : Er is een speciaal topic waar mensen hun motm kunnen uitroepen dus houd je niet in!
Gr Hugo'o
** 
