Vandaag stond er wederom een belangrijke wedstrijd op het programma. Na onze misstap vorige week tegen Nieuwland, was het vandaag onze taak om dit weer recht te zetten.
Dit moest gebeuren tegen de nummer 3, ’t vliegdorp uit Soesterberg.
Bij aankomst op dit kleine sportpark werd al snel duidelijk dat de wedstrijd op kunstgras zou worden afgespeeld. Misschien is het iets persoonlijks maar alles wat wordt gekopieerd van een origineel om het beter te laten lijken is mijn ogen bij voorbaat al mislukt. Kunstgras is een beetje als siliconenborsten. Doe mij maar het origineel. Gelukkig hebben we goede ervaring met kunstgras en wonnen we hieronder op uit bij VVZA. Het veld zouden we dus niet de schuld kunnen geven. Gelukkig begonnen we gemotiveerd en geconcentreerd aan de wedstrijd. De Posthoorn maakte het spel en het was Vliegdorp die op zijn eigen helft werd vastgezet. Er werd rustig getikt, met helaas af en toe een lange bal, maar over het algemeen werd er beheerst gevoetbald. Langzaamaan ontstonden er wat combinaties en daaruit voortvloeiend wat kleine kansjes. Na een minuut of 10 werd er met een mooie combinatie Sjoerd vrij voor de keeper gezet, die oog in oog met de doelman kalm bleef en verdiend het eerste doelpunt van de wedstrijd liet noteren.
De Posthoorn bleef gelukkig de druk naar voren houden. Helaas werd al vrij snel duidelijk dat Vliegdorp over een twaalfde en dertiende man beschikte in de vorm van een grensrechter en een scheids die maar al te graag meeging in de infantiele beslissingen van de grensrechter.
Deze kleuter langs de lijn deed er werkelijk alles aan om elke aanval van de rode formatie af te slaan. Het maakte niet uit of je vertrok van je eigen helft en of je nou wel of niet buitenspel stond, de vlag ging omhoog. Hoewel de Posthoorn hier vaak over mopperde vond de scheids het wel een goed idee om het eerste commentaar te bestraffen met geel en de tweede met rood. Het was de eer aan Dennis om de eerste prent te pakken te krijgen. Commentaar op een wederom foute beslissing van de scheids kwam hem op een eerste waarschuwing te staan. Voetbal werd de Posthoorn vrij onmogelijk gemaakt omdat elke aanval toch afgefloten zou worden. Nog even ontsnapte de Posthoorn aan rood omdat dezelfde NSB’er langs de zijlijn een scheldwoord richting zijn kant op had gehoord. Hulde aan ons want de Posthoorn bleef gewoon zijn spel spelen. Het veldoverwicht en de kansen bleven voor de bezoekende club en het was Mike die de 0-2 maakte. Na mooi combinatiespel tussen Sjoerd en Gillian, kwam de bal bij Dennis die met een mooie steekpass Mike aanspeelde. Hij kapte beheerst de keeper uit en schoot de bal goed in de hoek. Op dat moment waren we heer en meester binnen de kalklijn. Aanvallen van de thuisclub kwamen niet van de grond en doordat Martijn de verdediging goed neerzette. De Posthoorn bleef druk zetten en af en toe kwam het Vliegdorp er een klein beetje uit. Bij een uitbraak was een overtreding nodig om deze aanval af te slaan op ongeveer 25 meter voor ons doel. Hoewel we deze keer wél goed meeliepen met zijn allen was het toch de spits van Vliegdorp die gebruik maakte van zijn lengte en met zijn hoofd de bal precies in de hoek kreeg. Ronald zat dichtbij maar de ‘’anschlusstreffer’’ was een feit.
Gezien het vele veldoverwicht en kansenverhouding was er niemand bij De Posthoorn die twijfelde over een verkeerde afloop van deze wedstrijd. Toch hebben we vaker het deksel op de neus gehad maar we wisten met zijn allen wat we moesten doen. De eerste helft bleven we goed voetballen, ondanks dat alles werd afgevlagd en gingen we met een verdiende voorsprong aan de thee.

De tweede helft was nog geen drie minuten oud of Vliegdorp bracht zich bijna op gelijke hoogte met De Posthoorn. De mislukte grensrechter was inmiddels binnen de lijnen gebracht maar hij kon net zo slecht voetballen als vlaggen want oog in oog met Ronald wist hij de bal er niet in te krijgen. Hierbij moet wel gezegd worden dat Ronald uitstekend keeperswerk had verricht.
In tegenstelling tot de eerste helft was het Vliegdorp wat druk zette. Langzaamaan kregen ze steeds meer ruimte om te voetballen en was de Posthoorn die niet altijd even scherp mee hielp verdedigen. Er kwamen wat grote kansen maar de eerste aanvallen wisten we nog redelijk af te slaan. Helaas viel het noodlot bij een corner. Deze werd in eerste instantie goed weggestompt door Ronald maar kwam natuurlijk ( het zal een keer niet zo zijn) voor de voeten van een aanvaller van Vliegdorp. Met een knalhard schot bracht hij de stand op gelijke hoogte.
De druk die vervolgens bleef komen had gelukkig ook een keerzijde. Achterin bij Vliegdorp ontstond er wat ruimte waar De Posthoorn gretig gebruik van maakte. Het werd een aantrekkelijke wedstrijd met over een weer grote kansen. Ronald en een goed staande verdediging heeft ons een aantal keer goed uit de brand geholpen. Een kwartier voor tijd was het geluk een keertje aan onze kant. Een hoge bal werd door de keeper van Vliegdorp weer losgelaten en het was Dennis die de attentste was en zo de verdiende 2-3 liet noteren. In het laatste kwartier ging Vliegdorp op zoek naar de gelijkmaker maar kansen waren er over en weer. De grootste kans was voor Hugo’o, die nog vrij door kon lopen op het vijandelijke doel maar de druk op zijn tere schouders werd hem teveel. Hoewel hij in gedachten alle tijd had om te bedenken hoe hij de keeper zal verschalken faalde hij toch faliekant. Ach, zo zie je maar dat zijn kwaliteiten toch in de verdediging liggen. De resterende tijd hebben we gevochten als leeuwen en met hangen en wurgen de wedstrijd uitgespeeld.

In de titel man of the match wil ik graag mijn stem uitbrengen op Richard en Ronald.
Ronald, die ons een paar keer goed gered heeft met goede reddingen en Richard op basis van de tweede helft waarin hij zijn tegenstander in de pocket had.
Heren, ik heb genoten. Zeker het feit dat Vliegdorp op een zeer onsportieve wijze wilde voetballen en wij ons niet hebben laten gek maken en gewoon ons eigen spel zijn blijven spelen.
Tot dinsdag, gr. Hugo’o