De Sint was inmiddels definitief in het land en verwende ons met een mooie zachte na-zomerdag.Hoewel het hoofdveld er prachtig bijlag werd deze onbespeeld voorbijgelopen en mochten wij de wedstrijd afwerken op het door Roy mooi omschreven hoogpolig tapijt van kunstgras.Martijn ontbrak, net als Gillian en is het ontbreken van Mike inmiddels meer regel dan uitzondering.Gelukkig waren er een drietal hulptroepen die ons bij wilden staan om de strijd aan te binden tegen de zeehelden van Amersfoort. Een klein aantal van ons had een feestje in de benen van een geslaagd 538 personeelsfeest. Mark kroonde zich weer tot de onbetwiste koning van de dansvloer en deed Paul zich met zijn looks menig vrouwenhart sneller doen kloppen. Maar dit alles terzijde..

Ook vandaag begonnen we goed. We tikten goed, speelde goed en communiceerde goed.
Naast dit alles, zette we ook nog eens goed druk, gingen met zijn allen naar voren en zakte we met zijn allen terug. Daarnaast werd er vroeg gestoord zodat de tegenstander de bal moeilijk kwijt kon.Mocht dat wel het geval zijn, werd er de lange bal gehanteerd maar door een wederom goede verdediging bracht dit geen gevaar. Waar een vrij aanvallend vvza zich nog zat te bedenken wat ze met ons aan moesten gingen wij gewoon verder waar we goed in zijn en uitblonken die dag. Als een collectief het veld over, strijden voor elkaar en goed overspelen. Het resulteerde in wat kleine kansen voor de Posthoorn maar het duurde niet lang voordat de terechte 0-1 werd bereikt. Na een mooie diepe bal werd Marten op rechts de diepte in gestuurd, gaf hem voor op Dennis die hem mooi diagonaal inschoot. Het koningskoppel was naast Sinterklaas weer definitief in het land. Vvza ging verder, inclusief hun ijverige coach en bleven hun eigen spel spelen. Waar dat de eerste 25 minuten voor geen gevaar zorgden, bleef dat voorlopig ook nog het geval. Hoewel de kansen spaarzaam waren en de strijd zich voornamelijk op het middenveld afspeelde was het helaas toch aan vvza om de stand gelijk te trekken. De Posthoorn zou de Posthoorn niet zijn om het zichzelf weer moeilijk te maken. Een ‘’vautje’’ in de verdediging bracht de stand weer op 1-1.
Inmiddels kennen we de klappen van de zweep en kunnen we goed met dit soort tegenslagen omgaan. Als we van een achterstand terug kunnen komen, is een gelijkspel al helemaal geen probleem. En dat bleek! Door gewoon ons spel op te blijven spelen en uitgaan van ons eigen kracht was het Dennis die ook met hoofd scoorde en de geheel terechte 1-2 liet aantekenen.
Wederom een voorzet van Marten, zag dat Dennis ongedekt voor de goal stond en zorgen dat de Posthoorn met een voorsprong de rust in ging.

De tweede helft was nog maar net begonnen of het eerste cadeautje mocht alweer uitgepakt worden. Een foute terugspeelbal in hun verdediging ging langs hun keeper, zo in de voeten van Dennis die daar natuurlijk wel raad mee wist en zo de 1-3 op het bord liet zetten. Natuurlijk kwam dit wel doordat we goed druk naar voren beleven zetten en vroeg stoorde. Alle complimenten dus voor de aanvallers. De rest van de tweede helft golfde op en neer. Beide ploegen konden weinig meer forceren. Kansen van de Posthoorn werden niet goed uitgespeeld vanwege buitenspel of niet tijdig ( of helemaal niet) overspelen en vvza kwam niet verder dan een klein aantal kansen maar misten hun geluk in de afwerking en natuurlijk stond de verdediging goed. Ook in de laatste fase waar vvza achterin één op één ging spelen zakte we met zijn allen in zodat we de wedstrijd goed uitspeelde en zo de verdiende drie punten meenamen naar de Bokkeduinen
Mijn man of the match is Dennis. Heb in elk opzicht van hem genoten.|
Hoewel het vandaag een echte teamprestatie was kan de eer maar naar één iemand gaan..