Vandaag naar Hees uit. Helaas werd er vorige week niet gevoetbald vanwege het paasweekend.
Met Pasen viert men de wederopstanding van Jezus. Als er een ploeg ook wel een wederopstanding kan gebruiken is dat Posthoorn 3. Waar we lang mee mochten doen om de titel lijkt dit nu een gelopen race te zijn. Met respectievelijk 3 en 4 punten achterstand op de nummers één en twee en een wedstrijd meer gespeeld wordt het heel moeilijk verhaal om dit seizoen als kampioen af te sluiten. Toch is alles mogelijk in het voetbal en is zijn de komende 5 wedstrijden vanaf nu allemaal een finale. We gingen dan ook vol goede moed naar het bosrijke sportcomplex in Soest.
Laatste man Martijn ontbrak maar beschikte wij wel over Richard, die met zijn invalbeurt bij het eerste furore had gemaakt om op Bergkampiaanse wijze te scoren. Hoewel de transfermarkt nog gesloten is, staat de telefoon roodgloeiend bij speler/coach/webmaster Sjoerd die aangeeft dat Richard, alias “De Giraf’’ alleen voor de hoofdprijs weg mag. We hoopten dan ook dan Richard na zijn sterke optreden, de lijn door kon zetten.
Waar Posthoorn vrijwel elke wedstrijd dit seizoen sterk begon was het deze keer niet het geval.
De wedstrijd was erg rommelig. De passes waren onnauwkeurig, de inzet ondermaats en vaak werd de vrije man niet gevonden. Gelukkig was dit bij de tegenstander ook het geval. De gemiddelde leeftijd van Hees lag een jaar of 10 hoger dan bij de Posthoorn. We hadden verwacht dat Hees slimmer zou spelen en de bal het werk zou laten doen. Dit was niet het geval en Hees speelde net zo beroerd als dat wij dat deden. Van beide kanten werd er geprobeerd om met goed combinatiespel het vijandelijke doel te bereiken maar verder dan een paar speldenprikjes kwam het niet.
Het werd al snel duidelijk dat dit voor de toeschouwer geen hoogstaande wedstrijd zou worden.
Het enige gevaar van Hees was hun opkomende man. Waar de Posthoorn zich nog zat te bedenken wie die man moest oppakken werd hij snel de diepte in gestuurd bij een vrije trap, kon vrij doorlopen en scoren. Helaas voor Hees werd dit doelpunt terecht afgekeurd vanwege hinderlijk buitenspel van een medespeler die het zicht voor onze keeper Ronald ontnam.
Hulde voor de man in het zwart die onder zoveel druk het doelpunt afkeurde. Het spelde golfde op en neer van treurigheid. Posthoorn was nog dicht bij de 0-1 door een goede uitbraak. In de eerste instantie werd deze gered door hun keeper die de bal met een sliding twintig meter voor het doel in de voeten van linksbuiten Roy legde maar met een geplaatst schot belande deze boogbal op de lat. Nog geen tien minuten later was er wederom een grote kans voor de bezoekers maar deze keer was het Richard ( ja ja mensen, Dé giraf!) die twee meter voor het doel de bal niet in het grote witte vierkant wist te krijgen en tegen het hoofd van de keeper opschoot. Het zouden de enige twee wapenfeiten van de eerste helft blijven en gingen dan ook met een doelpuntloze tussenstand aan de thee. Speler/coach/webmaster Sjoerd gaf ons in de rust een vlammend betoog en wist iedereen ervan te overtuigen dat er toch écht een stapje bij moest.
De tweede helft gebeurde dan eindelijk wat we in de rust hadden afgesproken. Meteen met de druk naar voren en inzet tonen. Slechte passes kunnen gebeuren maar laat het niet aan je inzet zien. Toch konden de kansen maar moeilijk gecreëerd worden. De tegenstander werd wel vastgezet op eigen helft, kon er zelf maar moeilijk uitkomen zodat de druk groter en groter werd. Helaas kon Posthoorn zelf ook geen kansen creëren. Door de drukte die achterin bij Hees ontstond werd het zoeken naar de vrije man steeds lastiger en bleef het bij het verstrijken van de tijd 0-0. Naarmate de wedstrijd vorderde merkte je dat de ouderen heren bij Hees er conditioneel de beste tijd erop hadden zitten.
Waar het in het begin nog allemaal vriendelijk oogde kwamen er van Soester kant steeds meer overtredingen die het spel niet ten goede kwam. Conditioneel zouden we deze slag dus moeten winnen al was de tijd momenteel onze ergste vijand. Van de 4-3-3 opstelling was allang geen sprake meer. Waar ik me sinds jaar en dag afvraag waar onze middenvelders zijn, heb ik ze vandaag ook weinig gezien. Althans op het middenveld. Er ontstond weer een ( bijna traditionele) 3-0-8 opstelling. Voordeel was wel dat hees 8-0-3 begon te voetballen wat de boel weer mooi ophefte. Marten had halverwege de tweede helft nog de kans op de 0-1 nadat deze mooi werd weggestuurd door laatste-man-stand-in Hugo’o maar het overzicht ontbrak, de hoek om te schieten te moeilijk of het veld te slecht. Het bleef 0-0 in ieder geval. Toch werd er elke keer opnieuw de aanval gezocht. Uitbraken van Hees werden keurig aan banden gelegd en langzaam maar zeker drong de Posthoorn aan. Het was dan ook Sjon die 7 minuten voor het einde de verlossende 0-1 liet aantekenen. Met een mooie aanname aan de linkerkant schoot hij met een ferme diagonale knal de bal achter de in de rust gewisselde doelman en zette de bezoekers op voorsprong. Er kwam nog een klein offensief van Hees maar conditioneel zaten ze er teveel doorheen dat deze wedstrijd in het voordeel eindigde van het rode leger uit Amersfoort.
Als man of the match wil ik eigenlijk niemand uitroepen. Ik vind wel dat Ronald erg goed gekeept had, (Alleen bij het buitenspeldoelpunt ging hij niet helemaal vrij uit) en Bas heeft mij positief verrast.Waar Bas bij trainingen bekend staat om het vaker afwezig dan aanwezig zijn, was dat bijna niet aan hem te zien. ( Bas, dit is geen vrijbrief om niet te komen dinsdag). Doch, vond ik er niemand echt uitspringen en moesten we doen wat de moesten doen.
Makkelijker is echter de titel ‘’Joker van de wedstrijd.’’ Deze gaat zonder twijfel en met en overgroot deel van de stemmen aan de nummer 8 van Hees. Met natrappen, tepelknijpen en voortdurend zeuren ( Ik citeer de nummer 8 tegen Dennis ‘’ ik heb geen tatoeages nodig om mijn mannelijkheid te tonen) Nee, maar wel een lange stationcar omdat z’n pikkie zo klein is…
Mannen, tot dinsdag!
Gr Hugo'o
** 
